Οι Έλληνες αγνοούμε την αξία της γλώσσας μας…

Γράφει ο Αθανάσιος Δέμος

Οι κίνδυνοι του αφελληνισμού, που ελλοχεύουν σε κάθε βήμα στην εποχή μας επιβάλλουν να υπενθυμίζουμε συχνά κάποια πράγματα γύρω από τη γλώσσα μας, την ιστορία, την Ορθοδοξία και γενικά τις πολιτισμικές μας ρίζες. Πρόσφατα ακούσαμε από Ελληνικά χείλη και το τραγελαφικό: «Κρύβει εθνικιστικές τάσεις η επιθυμία να διδάσκεται στη μέση εκπαίδευση η αρχαία Ελληνική Γλώσσα!..».

Στα σχολεία της Ευρώπης που διδάσκεται με μεγάλο ενδιαφέρον είναι εθνικιστές; Στην Αγγλία μάλιστα διδάσκονται και στο Δημοτικό… Ενώ εμείς θεωρούμε ότι απαλλάσσουμε τους μαθητές από ένα βάρος, αν κόψουμε τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από το Γυμνάσιο. Αφήνω δε ότι και η νέα ελληνική δεν έχει τη θέση που πρέπει. Έτσι, φθάνουμε στο σημείο απόφοιτοι του Λυκείου να μη μπορούν να αρθρώσουν λόγο. Παλαιότερα οι νέοι μας άρθρωναν λόγο γιατί αρχαία και νέα διδάσκονταν χωρίς εκπτώσεις…

Υπάρχουν ιδιότητες – προτερήματα της Ελληνικής Γλώσσας, τα οποία δεν έχει καμία άλλη γλώσσα στον κόσμο. Ο φιλόσοφος Αναξαγόρας έλεγε: Όταν μιλάμε ελληνικά, χωρίς να το γνωρίζουμε, μιλάμε μαθηματικά. Είναι η λεγόμενη μαθητική δομή της ελληνικής γλώσσας. Θα αναφέρω δύο παραδείγματα μόνον: Κάθε ένα από τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου αντιστοιχεί σε έναν φυσικό αριθμό ξεκινώντας από το 1 και καταλήγοντας στο 900. Έτσι, σε κάθε λέξη, αν αντικαταστήσουμε τα γράμματα με τους αντίστοιχους αριθμούς, έχουμε έναν αριθμό ανάλογο με το άθροισμα των γραμμάτων. Ο αριθμός αυτού του αθροίσματος ονομάζεται ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ. Για παράδειγμα: ΑΓΑΘΟΣ = 1 + 3 + 1 + 9 + 70 + 200 = 284. Το 284 είναι ο λεξάριθμος (ο αριθμός της λέξης) αγαθός.

Εάν, λοιπόν, διάφορες λέξεις που σχετίζονται με ένα θέμα έχουν όλες το ίδιο άθροισμα, τότε αποδεικνύεται ότι υπάρχει μία μαθηματική αρμονία και σοφία μεταξύ τους. Για παράδειγμα:

 ΘΕΟΣ = 9 + 5 + 70 + 200 = 284.

 ΑΓΑΘΟΣ = 1 + 3 + 1 + 9 + 70 + 200 = 284. 

ΑΓΙΟΣ = 1 + 3 + 10 + 70 + 200 = 284.

 Δηλαδή ΘΕΟΣ = ΑΓΑΘΟΣ = ΑΓΙΟΣ = 284, πράγμα το οποίο είναι απολύτως αληθινό, διότι η αγιότητα και η αγαθότητα είναι χαρακτηριστικές ιδιότητες που αποδίδονται στον Θεό.

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις παρόμοιων συσχετισμών, από τους οποίους αποδεικνύεται η μαθηματική δομή της ελληνικής γλώσσας. Έτσι, επαληθεύεται το λεγόμενο, ότι μιλώντας ελληνικά μιλάμε μαθηματικά, χωρίς να το γνωρίζουμε.

 Καμιά άλλη γλώσσα στον κόσμο δεν έχει αυτή τη χάρη.

Αλλά και καμιά άλλη γλώσσα του κόσμου δεν δέχονται οι Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές προηγμένης τεχνολογίας πλην της ελληνικής και κυρίως της αρχαίας ελληνικής. Χωρίς την ελληνική γλώσσα είναι αδύνατο να κάνει ούτε βήμα προς τα εμπρός η επιστημονική σκέψη της αύριον. Μόνον την ελληνική δέχονται οι υπολογιστές για την μαθηματική της δομή και κυρίως για την αρμονική και γεωμετρική της έκφραση και απεικόνιση. Και όχι μόνον οι υπολογιστές την δέχονται ως μοναδικό λεκτικό και ηχητικό κώδικα επικοινωνίας, αλλά και την θεωρούν ατέρμονα, δηλαδή μη οριακή, απειροστική. Γι’ αυτό για τους χειριστές των υπολογιστών αυτών οι ξένες μεγάλες εταιρείες υπολογιστών και πληροφορικής ζητούν εκτός των άλλων προσόντων και γνώση αρχαίων ελληνικών από τα στελέχη τους.

Και όλα αυτά γιατί από όλες τις γλώσσες του κόσμου μόνον στην ελληνική υπάρχει αυτή η καταπληκτική ιδιότητα, που την καθιστά μοναδική στη δημιουργία και λειτουργία υπολογιστών τεχνητής νοημοσύνης. 

Διότι μόνον στην ελληνική γλώσσα τοσημαίνον (δηλαδή η λέξη) είναι ένα και το αυτό πράγμα. 

Γι’ αυτό είναι η μόνη που χαρακτηρίζεται ως γλώσσα νοηματική. Όλες οι άλλες χαρακτηρίζονται «σημειολογικές», διότι τέτοιες είναι οι γλώσσες, στις οποίες αυθαιρέτως ορίζεται κατόπιν συμβάσεως (συμφωνίας) ότι το τάδε πράγμα θα το αποκαλούμε (θα το ονομάζουμε), όπως συμφωνήθηκε.

Για παράδειγμα, όταν οι Άγγλοι λένε bridge, εννοούν γέφυρα, χωρίς η ίδια η λέξη να σημαίνει κάτι. Στην ελληνική, όμως, όταν λέμε γέφυρα (γαία + επί + ύδωρ)εννοούμε δηλαδή ένα κομμάτι γης πάνω στο νερό, αυτό δηλαδή που είναι στην πραγματικότητα…

Ο μεγάλος Γερμανός φιλόλογος Ε. Norden δήλωσε: «Εκτός από την κινεζική και την ιαπωνική, όλες οι άλλες γλώσσες διαμορφώθηκαν κάτω από την επίδραση της Ελληνικής από την οποία πήραν, εκτός από πλήθος λέξεων, τους κανόνες και την Γραμματική».

Ο Αυστριακός γλωσσολόγος Βαντρούσκια, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βιέννης γράφει: «Όλες οι ευρωπαϊκές γλώσσες είναι διάλεκτοι της Ελληνικής, η οποία τους εχρησίμευσεν ως υπόδειγμα».

Ο Γερμανός φιλόσοφος Martin Heidegger δήλωσε τα εξής: «Η αρχαία Ελληνική Γλώσσα ανήκει στα πρότυπα, μέσα από τα οποία προβάλλουν οι πνευματικές δυνάμεις της δημιουργικής μεγαλοφυΐας, διότι αναφορικά προς τις δυνατότητες που παρέχει στη σκέψη, είναι η πιο ισχυρή και συνάμα, η πιο πνευματώδης από όλες τις γλώσσες του κόσμου».

Αλλά, οι ξένοι διαπίστωσαν και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Η αρχαία ελληνική μπορούσε να αποτελέσει την πηγή δημιουργίας όρων για τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις. Έτσι, οι βάσεις και ο εξοπλισμός του επιστημονικού λεξιλογίου ήλθαν από την Ελλάδα ακόμη και την Αρχαιότητα. Τα δάνεια, όμως, από την Ελληνική εξακολουθούσαν ακόμη και μετά τον θάνατο της ελληνικής επιστήμης και όχι μόνον από συνήθεια. Αλλά, συνέχισαν, διότι η ελληνική γλώσσα προσφέρεται με αξιοθαύμαστο τρόπο, πολύ περισσότερο από ό,τι η λατινική, για τη δημιουργία νέων λέξεων ανάλογα με τις ανάγκες.

Παρουσιάστηκε τότε η ιδέα να χρησιμοποιηθούν οι μέθοδοι που εφάρμοζαν οι Έλληνες για να αυξάνουν το λεξιλόγιό τους. Προσπάθησαν να φαντασθούν τι θα έκαναν οι Έλληνες αν είχαν να ονομάσουν την νέα έννοια ή το νέο αντικείμενο.

 Η μίμηση τις πιο πολλές φορές ήταν επιτυχημένη, διότι οι κατασκευαστές ελληνικών λέξεων είναι γενικώς εξαιρετικοί ελληνιστές. Το «Cosmonaute» και το «Astronaute» βασίζονται στα υποθετικά κοσμοναύτης και αστροναύτης (ναύτης του κόσμου και ναύτης των άστρων, κόσμος και αστροναύτης), τα οποία συμμορφώνονται απολύτως με τους κανόνες σύνθεσης των ελληνικών λέξεων.

Ο ειδικός για τις ασθένειες του δέρματος λέγεται «Derma­to­lo­gue», επειδή ο πιο πιθανός σχηματισμός στα ελληνικά θα ήταν η λέξη «Δερματολόγος». Αυτό γίνεται, διότι το θέμα των τριτοκλίτων ονομάτων βγαίνει από την γενική πτώση!

Μεγάλα πνεύματα της Ευρώπης παραδέχονται ότι μαθαίνοντας την ελληνική γλώσσατους βοηθάει να καταλάβουν καλύτερα την δική τους γλώσσα… Θα αναφέρω δύο από αυτούς. Η αείμνηστη Γαλλίδα Ελληνίστρια Ζακλίν Ντε Ρομιγύ επαναλάμβανε συχνά:«Σας το λέω χωρίς επιφύλαξη. Όλος ο κόσμος θα πρέπει να μάθει ελληνικά, γιατί η ελληνική μας βοηθάει πρώτα απ’ όλα να καταλάβουμε τη δική μας γλώσσα…».

Ο Λουξεμβούργος καθηγητής Μίλλερ Ανρί, πρωταγωνιστής του Συλλόγου «Φίλοι της Ελλάδας» είπε: «Η αρχαία ελληνική καθιστά πιο εύκολη την εκμάθηση σε ό,τιδήποτε έχει σχέση με την διανόηση. Εκείνος, επίσης, που μαθαίνει την αρχαία ελληνική γλώσσα, θα γνωρίζει να χειρίζεται καλύτερα την μητρική του γλώσσα».

Άπειρα είναι τα εγκώμια ανθρώπων των γραμμάτων από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης για την Ελληνική Γλώσσα.

Εμείς, όμως, οι Έλληνες οι κληρονόμοι του ανεκτίμητου αυτού θησαυρού τι κάνουμε; Όσοι παρακολουθούμε τις εξελίξεις και την αυξανόμενη πνευματική αναπηρία της νέας γενιάς μένουμε άναυδοι, γιατί η προπαγάνδα και ο μιθριδατισμός πέτυχαν την ανοχή μεγάλης μερίδος των πνευματικών ανθρώπων στον ανάπηρο τρόπο γραφής τηςΕλληνικής Γλώσσας…

Ο αντιεπιστημονικός τρόπος διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας, ο οποίος εφαρμόζεται σχεδόν τριάντα χρόνια τώρα στην εκπαίδευση, απέδειξε, δυστυχώς, στην πράξη, ότι δεν διευκόλυνε καθόλου τους μαθητές στην ευκολότερη εκμάθησή της. Αντίθετα, η πρόχειρη, η εμπειρική η αμέθοδος διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα χρόνια αυτά εξανάγκασε τα ελληνόπουλα να αποστρέφονται την ανάγνωση κειμένων που είναι γραμμένα στην ακατάληπτη πλέον γι’ αυτά «νεοελληνική». Έτσι, μετά την αποστροφή τους στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών αποστρέφονται και την νέα ελληνική.

Το θλιβερό είναι ότι η διαπίστωση έρχεται απ’ έξω: Ο Ελληνιστής Ελληνοϊταλός Μάριο Βίττι, καθηγητής της Νεοελληνικής γλώσσας σε Πανεπιστήμιο της Ιταλίας, δήλωσε σε αθηναϊκή εφημερίδα: «Βλέπω στα Ελληνόπουλα που έρχονται να σπουδάσουν στην Ιταλία μια αισθητή άγνοια στην ελληνική γλώσσα, ακόμη και σε σχέση με τους Ιταλούς νέους. Και αυτό είναι κάτι που τους εμποδίζει να φθάσουν στο ευρωπαϊκό επίπεδο, όπου οι περισσότεροι νέοι έχουν κλασικές γνώσεις».

Δηλαδή οι Ευρωπαίοι νέοι ξέρουν καλύτερα την ελληνική γλώσσα από τους Έλληνες σπουδαστές!

.. Πώς να μην αισθανόμαστε ντροπή;

Τελικά, φαίνονται προφητικά τα λόγια του Νομπελίστα ποιητή μας Γιώργου Σεφέρη:«Στα χρόνια μας, για να μη το ξεχνάμε, το ζήτημα δεν είναι πια αν θα γράφουμε καθαρεύουσα ή δημοτική! Το τραγικό ζήτημα είναι αν θα γράφουμε ή όχι ελληνικά»!

Τελευταία εμφανίστηκαν τα greeklish, δηλαδή απόδοση ελληνικών λέξεων με λατινικά γράμματα. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται σαν μια αθώα αναπαράσταση της γλώσσας για διευκόλυνση της επικοινωνίας. Όμως, η συνεχής χρήση της, κυρίως από τους νέους, που δεν κατέχουν ακόμη τους κανόνες γραφής της ελληνικής, σίγουρα θα δημιουργήσει προβλήματα στην εκμάθηση της ορθογραφίας της ελληνικής γλώσσας…
Ένα ακόμη σημάδι στο δρόμο προς επαλήθευση των λόγων του Γιώργου Σεφέρη....

 [Πρωϊνός Λόγος]